Frans Van Cauwelaert (1880-1950). Vriendenhulde bij zijn zeventigste verjaardag

Article number 10175503

Frans Van Cauwelaert werd geboren op 10 januari 1880 in Boom. Na studies filosofie en letteren aan de Katholieke Universiteit Leuven, waar hij in 1902 promoveerde, groeide hij uit tot een belangrijk boegbeeld van de Vlaamse Beweging. In 1910 werd hij voor de Katholieke Partij verkozen tot volksvertegenwoordiger voor Antwerpen, een mandaat dat hij tot zijn dood zou behouden. Hij zette zich in voor de vernederlandsing van het hoger onderwijs, vooral van de Gentse universiteit, en werd samen met Louis Franck en Hendrik Baeckelandt een sleutelfiguur in de Vlaamse emancipatiestrijd. Tijdens de Eerste Wereldoorlog verbleef hij in Nederland, waar hij actief bleef voor de Belgische zaak. Na 1918 keerde hij terug en werd hij eerst schepen en vervolgens, van 1921 tot 1932, burgemeester van Antwerpen. Onder zijn bestuur moderniseerde de haven en kende de stad een sterke economische groei. Van Cauwelaert was ook journalist en medeoprichter van het dagblad De Standaard (1914), dat een invloedrijk Vlaams-katholiek opinieblad werd. Hij bekleedde later verschillende ministerposten, onder meer van Landbouw en van Openbaar Onderwijs, en werd in 1937 benoemd tot staatsminister. Tijdens de Tweede Wereldoorlog verbleef hij opnieuw in ballingschap, onder meer in Frankrijk en Zwitserland. Na de bevrijding keerde hij terug naar België, waar hij zijn parlementaire werk hervatte. Tot aan zijn dood in 1950 bleef hij een vooraanstaand politicus, intellectueel en pleitbezorger van de Vlaamse ontvoogding binnen een eengemaakt België.