Te Brugge was pastor Denys niet uit zijn lood geslagen. De man die dat vermocht, was nog niet geboren; daar was te veel kwik in zijn beentjes, te veel edele onstuimigheid in zijn hart om te gaan zitten bij de pakken en te weeklagen ‘hoe dat het toch Godsmogelijk was.’ Hij vond dadelijk een huis, nam dankbaar zijn intrek en keek uit naar wat er te verrichten viel. Een reguliere pastoor was hij eigenlijk nooit geweest… deze huiselijke man, die zo dolgraag de genot proefde van de pantoffels en van het hoekje aan de kachel, was voorbestemd om te dolen en te zwerven en overal waar hij kwam een vonkske te laten vliegen van dat immer laaiende vuur in hem.

Filip de Pillecijn

Pastor Denys