Het boek brengt het leven van Norbert van Gennep (ca. 1085-1134), van adellijke afkomst, geboren in het Rijnstadje Xanten met het familiekasteel te Gennep, die als kanunnik van Xanten en aan het hof leefde totdat hij rond zijn dertigste tot bekering kwam en een intens apostolisch leven begon. In 1120 stichtte hij in de bosrijke vallei van Prémontré (niet ver van Laon) een orde van reguliere kanunniken volgens de regel van de heilige Augustinus, de orde der Norbertijnen. Hij zette zich in voor zielenzorg, parochiewerk, prediking, boete en eucharistische verering. Later werd hij aartsbisschop van Maagdenburg en werkte onvermoeid aan de kerstening en hervorming van kerk en maatschappij. De auteur beschouwt Norbert niet alleen als kloosterstichter maar vooral als apostolisch kanunnik – de grote vernieuwer uit de Nederlanden – en belicht zo zijn inzet in stad en land, in parochie en kloosterleven.

P. E. Valvekens

Norbert van Gennep