Het heeft heel lang geduurd voordat men in ons land waardering kreeg voor het volkssprookje. De vertaling en bewerking van de wereldberoemde Kinder- und Hausmärchen van de gebroeders Grimm leverde in 1821 het volgende commentaar op: ‘Wij hebben in lang geen zotter boekje met misselijker prentjes in handen gehad.’ Het volksverhaalonderzoek raakte in Noord-Nederland dan ook laat op dreef, eigenlijk pas na de Tweede Wereldoorlog. Gelukkig zag het er in Vlaanderen, met zijn frontpositie tegenover het Frans, heel anders uit. Dr. Tjaard de Haan, kenner van volksverhalen bij uitstek, kon een prachtige keuze maken uit de vele Noord- en Zuid-Nederlandse volkssprookjes, zoals deze van generatie op generatie werden overgeleverd. In deze bundel treft men 66 rechtgeaarde sprookjes aan: speelse wonderverhalen ofwel dromen-met-open-ogen. De teksten ervan zijn, in een herhaalde voorlezing, nauwlettend beproefd. Want ‘een “sprookje” wil, luidens zijn naam, “gesproken” worden!’. In deze bundel: Ieperdewiep Aperdewaap, De schoenlapper van Oosterlittens, De Duitse soldaat en de prinses van Engeland, Van een oude visser en zijn vrouw en nog veel meer, met bronvermelding, toelichtingen en verdere literatuur.