In Geschiedenis van het seksuele probleem (1968) onderzoekt J.M.W. van Ussel hoe het westerse denken over seksualiteit historisch is gevormd en stelt hij dat het zogenaamde “seksuele probleem” geen biologisch gegeven is, maar een sociaal en cultureel construct. Hij beschrijft hoe vanaf de Middeleeuwen vooral het christendom, en later de burgerlijke moraal, seksualiteit steeds meer gingen beheersen door schuld, schaamte en repressie op te leggen, vooral buiten het huwelijk. Deze onderdrukking leidde volgens Van Ussel tot hypocrisie, onwetendheid en neurotische spanningen. In de moderne tijd lijkt de mens zich weliswaar seksueel bevrijd te hebben, maar Van Ussel waarschuwt dat de commercialisering van seks slechts een nieuwe vorm van vervreemding is. Zo onthult hij dat de westerse seksuele moraal geen natuurlijke noodzaak, maar een historisch gegroeid machtssysteem is. Het is een invloedrijk boek van de Belgische cultuurhistoricus J.M.W. (Jan) van Ussel. Het werk geldt als een klassieker in de seksuologische en cultuurhistorische literatuur van de Lage Landen.