Latijn voor de geleerden, Frans voor de hogere kringen, Nederlands voor de rest: dat is drietaligheid. Het samenspel van deze drie talen in de Lage Landen is nog nooit uitgezocht. Toch is die drietaligheid op alle gebieden van het Nederlandse culturele leven van belang: men sprak Latijn op de collegebanken, een mengelmoes van Frans en Nederlands in de salons en de officieren gaven in het Frans bevel aan hun soldaten. Humanisten praamden met Latijn in brieven aan vrienden, nonnen lazen de Bijbel in het Nederlands. Waarom namen Duits en Engels geen vergelijkbare plaats in? Guépins vraagstelling verrijkt het inzicht in de Nederlandse cultuur, maar ook de literatuur in het Nederlands komt er bekaaid van af. Inhoud: I. Mijn keus; II. Tolerantie; III. Drietaligheid; IV. Louis Couperus. Behandeld worden o.a. Erasmus, Snellius, Stevin, Heymans, Bolland, Busken Huet, Couperus, Nietzsche.

Jan Pieter Guépin

Drietaligheid