Bijdragen tot de geschiedenis van Wervik (4 delen)

Artikelnummer 10175405

Volledige geschiedenis van Wervik tot de laatste publicatiedatum in 1972. Wervik behoort tot de oudste steden van West-Vlaanderen. De stad ontstond op de oevers van de Leie en was al in de Romeinse tijd een belangrijke nederzetting, bekend als Viroviacum. Archeologische vondsten tonen aan dat hier een handelsplaats lag langs de Romeinse heirbaan van Cassel naar Bavay. Na de val van het Romeinse Rijk bleef het gebied bewoond; in de vroege middeleeuwen ontwikkelde zich een landbouwgemeenschap die uitgroeide tot een versterkte stad. Tijdens de middeleeuwen kende Wervik voorspoed dankzij de laken- en vlasnijverheid en de gunstige ligging aan de Leie, die als handelsroute diende tussen Rijsel, Gent en Ieper. In de 13e en 14e eeuw bloeide de stad, maar de opstanden tegen de Franse overheersing, met name de Slag bij Wervik (1297), brachten vernieling. De Guldensporenslag (1302) en de herhaalde plunderingen in de daaropvolgende decennia maakten een einde aan de economische bloei. In de 16e en 17e eeuw werd Wervik meermaals het toneel van oorlogen tussen Spanje en Frankrijk. De stad, op de grens tussen de Zuidelijke en Noordelijke Nederlanden, wisselde herhaaldelijk van heerser. De Leie werd letterlijk de grens tussen het Franse en het Oostenrijkse deel: het huidige Wervik aan Belgische zijde en Wervicq-Sud aan Franse zijde. Deze tweedeling, die in 1713 door de Vrede van Utrecht officieel werd vastgelegd, bepaalde eeuwenlang het leven van de inwoners. In de 18e eeuw kwam de vlasnijverheid opnieuw tot bloei. De Franse Revolutie en de daaropvolgende napoleontische tijd brachten bestuurlijke hervormingen maar ook zware lasten voor de bevolking. Tijdens de 19e eeuw werd Wervik een centrum van vlasverwerking, sigarenfabricage en tabaksteelt, activiteiten die het stedelijk leven domineerden. De aanleg van spoorlijnen en de verbetering van de Leie versterkten de economische rol. De Eerste Wereldoorlog (1914-1918) verwoestte Wervik vrijwel volledig; de stad lag maandenlang in de frontlinie. De heropbouw in de jaren 1920 herstelde het middeleeuwse stratenpatroon gedeeltelijk, maar de stad kreeg een modern uitzicht met nieuwe openbare gebouwen en woonwijken. Ook tijdens de Tweede Wereldoorlog (1940-1944) leed Wervik zwaar onder bezetting, bombardementen en vernielingen van bruggen over de Leie. Na 1945 herstelde de tabaksindustrie zich, hoewel ze vanaf de jaren 1960 in verval raakte. In deze periode werden talrijke historische gebouwen gerestaureerd, en de Stedelijke Oudheidkundige Commissie, onder leiding van René Defrancq, publiceerde tussen 1960 en 1972 de vierdelige reeks Bijdragen tot de geschiedenis van Wervik, waarin de lokale geschiedenis grondig werd gedocumenteerd. Tot 1972 bleef Wervik een zelfstandige stad met een bloeiend cultureel en verenigingsleven, die zich langzaam ontwikkelde van industriestad naar woon- en dienstenstad aan de Belgisch-Franse grens.

Verkleuring.