‘Elke dag een beetje meer afscheid nemen. Afronden van het leven. Zoals de rimpels in het wateroppervlak komen en gaan, zo gaan de gedachten van moeder naar verleden en toekomst, naar gisteren en morgen. Herinneringen worden opgeroepen. Het zijn als stukken van een puzzel. Ze worden bijeengelegd en het patroon tekent zich af. Zo vertelt moeder over het verleden, over haar leven, om het geleidelijk af te sluiten, los te laten en alles af te geven.’ Manu Keirse's moeder stierf toen ze 63 was. Tijdens haar tien maanden durende ziekte schreef hij geregeld over zijn ervaringen bij haar sterven. Het boek wil mensen helpen zich voor te bereiden op verlies, of troost bieden na het overlijden van een dierbare. Inhoud: Ten geleide; Alsof je wortels worden doorgesneden; Sinds ik het weet; Geen blad mag gekreukt zijn; Een vreemde droefheid; Brokstukken uit vroeger tijden; Zoals twee boten uit elkaar glijden; Als sterven een stuk leven wordt; Zou ik de paasbloemen nog zien bloeien?; De laatste dingen; Een tijd van vasthouden en van loslaten; De stem die zwijgt wordt waarde; Als de paasbloemen bloeien in de voortuin; Ik zal haar lach nooit meer horen; In de dagen van nabestaan; Zij is niet meer dan enkele stappen voor.

Manu Keirse

Afscheid van moeder. Als sterven een stuk leven wordt