Als een brandende toorts. Documentaire getuigenissen over Dr. Edith Stein

Article number 10123481

Op de bijeenkomst van de genodigden op 5 augustus 1967, sprak Dr. Robert M. W. Kempner, Amerikaans officier van justitie in de processen te Neurenberg en München, een dankwoord voor de vele moeite die ECHT zich had willen getroosten om op waardige wijze de vermoorde Joden te herdenken. In het middelpunt van zijn speech stond de verontwaardiging over het feit, dat nog niet in de gehele wereld deze martelaren herdacht werden. Na 25 jaar ondervond hij op dit moment voor het eerst, wat feitelijk in de hele wereld iets van zelfsprekends zou moeten zijn. En hij voegde eraan toe: niet slechts in Duitsland, maar overal zou de vreselijke catastrofe van de Hitlertijd op deze verzoenende wijze voor onze jeugd levendig moeten gehouden worden. ECHT zou de plaats moeten zijn, van waaruit de vlam van de herinnering aan de slachtoffers zich over de hele wereld zou moeten verspreiden. Verder wees de spreker op de noodzakelijkheid van een martelaarskroniek … voor de in Europa vermoorden gedurende het Nazi-regime. De geschiedenis van de niet-Arische monniken en zusters in Nederland is bijzonder indrukwekkend en zou in ieder schoolboek thuishoren, zoals wij daarin ook de geschiedenis van de eerste martelaren kunnen vinden. Met bijzondere nadruk wees Dr. Kempner erop dat het lot van Dr. Edith Stein en de leden der familie Löb, zowel als ook van de andere christelijke Nederlandse Joden, die het offer werden van de rassenhaat – dit bleek duidelijk uit het Harster-proces te München – een wraakneming geweest was tegenover de vrijmoedige herderlijke woorden van de Nederlandse bisschoppen. „Kenmerkend voor de herdenkingsweek in ECHT is een – vergeleken bij Duitse toestanden – ongewoon goed ontwikkeld historisch bewustzijn van haar organisatoren. Waar zou het hier te lande mogelijk zijn, dat eenvoudige burgers uit private initiatieven en persoonlijke offers zich op deze wijze inzetten voor een buitenlandse vluchtelinge, die reeds 25 jaar dood is en bovendien nog een zuster, die in de teruggetrokkenheid van een Karmelietessenklooster slechts weinig contact met de buitenwereld heeft. Onze Nederlandse buren roepen het verleden op omwille van de toekomst. Kardinaal Frings heeft in 1962 in Keulen het zalig- en heiligverklaringsproces voor Edith Stein geopend. Na jaren of tientallen van jaren zal zij waarschijnlijk – wellicht met haar lotgenoten – officieel tot de eer van de altaren verheven worden. Wat echter – boven alle godsdienstige belijdenissen uit – van niet minder betekenis schijnt, is de noodzakelijkheid, dat het martelaarschap van talloze bloedgetuigen uit onze eeuw niet in vergetelheid geraakt, niet door het opstuivende zand van naarstige bekwaamheid verwaait – wanneer we tenminste bereid zijn uit de geschiedenis te leren.” Werner Hamerski, Münster i. Westf. Commentator: Edith-Stein-Herdenking op de Westduitse Televisie III 9 augustus 1967

pp. 276 / Omslag onfris / Cover not so good, Nota 's en/of onderlijningen in het boek, Edith Stein, biografie, katholicisme, filosofie, getuigenissen