Sinds 1953 is Zeeland op weg naar een leven in groter verhoudingen; de stormvloed van de eerste februari betekende in veel opzichten een radicale breuk met het verleden. Deltadammen hebben Walcheren en de Bevelanden aaneengekoppeld, de Zeelandbrug bracht Schouwen-Duiveland en Midden-Zeeland dicht bijeen. De Grevelingendam leidt naar de Randstad. Het nieuwe Zeeland is betrokken bij de zeehavenontwikkeling, de ene industrie na de andere dient zich aan. Bij het landelijke Borssele bouwt men een kernenergiecentrale. Zeeuwen bezitten een sterke zin voor realiteit, zij beseffen dat veranderingen onvermijdelijk waren. Niet alle nieuwe dingen begroeten zij uitbundig, maar voor wezenlijke verbeteringen hebben zij een open oog. Zeeuwen zijn sterk aan hun geboortegrond gehecht; ze zijn ook bedachtzaam. Zij hebben een piëtische inslag, zijn beschouwelijk, belerend, allemaal een beetje Vader Cats. De Bree verstaat de kunst boeiend te schrijven. In een enkele zin typeert hij mensen met wie hij gesproken heeft. Daarbij schrijft hij speels en luchtig. Leer mij te kennen ... de Zeeuwen, een boekje voor Zeeuwen, ongetwijfeld. Maar niet minder voor alle Nederlanders die het voormalige eilandenrijk ooit bezochten of van plan zijn met dit ‘verre’ zuidwesten van ons land kennis te gaan maken. De auteur is geboren in Middelburg (1912). Nadat hij tien jaar in ‘Holland’ gewerkt had, koos hij met beslistheid voor het land van herkomst. Hij is corrector aan de Rijksscholengemeenschap ‘Scheldemond’ te Vlissingen. L.W. de Bree publiceerde een vijftal historische romans, die alle in de 19e eeuw – en in Zeeland spelen. Pleidooi voor Polderman en Papieren Zolder vonden de meeste waardering.

De Bree L.W.

Leer mij ze kennen...de Zeeuwen