In de Rosemarie-trilogie verhaalt Jos van Manen Pieters de belevenissen van een sympathieke familie in de branding van de moderne tijd. Het boek begint met het ontroerende verhaal van Rosemarie’s jeugd, haar moeiten als gevolg van haar lichamelijke handicap en haar liefde voor Menno Colenbrander. Deze Menno, achter wiens schijnbare zorgeloosheid een grote innerlijke kracht schuilgaat, blijkt in staat dit wèlverdedende meisje door een van de ernstigste crises heen te helpen. Door hem leert Rosemarie het geluk kennen, dat zij nooit meer zal verliezen. De sterkte van haar liefde komt vooral uit als na enkele jaren huwelijk Menno in moeilijkheden geraakt en Rosemarie hulp en steun kan bieden. In deze periode speelt Menno’s broer, de ruige Harm met zijn lang niet smetteloze verleden, een merkwaardige rol in het leven van Rosemarie, evenals Wilma, de jonge vrouw waarmee Harm ten slotte een nieuw begin durft te maken. Door de jaren heen blijft er een hechte band bestaan tussen de vier jonge mensen. Dit blijkt opnieuw als Wilma’s zusje op het toneel verschijnt: Hella van Hoogendorp, met haar dubieuze relaties onder een jeugd die wel ‘het nieuwe kruid’ wordt genoemd. We zien vier paar handen zich beschermend uitstrekken naar dit meisje, dat jammerlijk ten onder dreigde te gaan. De Rosemarie-trilogie is een boeiend en hoogstaand boek, een treffende illustratie van een woord van Jos van Manen Pieters, geuit bij een interview: ‘Het is alleen de liefde in al haar schakeringen, die de wereld waarop wij leven nog enigszins bewoonbaar houdt. Dus niet slechts de erotiek, maar ook vriendschap, toewijding, tederheid, aandacht’. Wat de pers zegt over ROSEMARIE: ‘Mevrouw van Manen heeft een goede naam bij mensen, die eisen stellen aan een roman en die een christelijke roman waarderen. Zij heeft ook bewezen dat het mogelijk is christelijke romans te schrijven, waarin het leven blijmoedig wordt aanvaard en men dankbaar is voor zegen.’ (Friesch Dagblad) ‘Jos van Manen Pieters kan schrijven. Knap werk. Sterke compositie. Het boek geeft veel dialogen, maar nooit landradig. Ze schrijft met een vaart en een vlotheid die de verhaallijn ten goede komt. Dit is geen zoete koek. Ze pakt de problemen aan.’ (Nederlands Dagblad) ‘De Rosemarie-trilogie is een literair pleidooi voor welbegrepen liefde, die groeit uit tederheid, toewijding en aandacht voor de ander.’ (Kortrijks Handelsblad) ‘Alhoewel zeer lijvig, weet dit boek in één adem te boeien. Liefde, toewijding en tederheid zijn overigens het stramien waarop het werk werd gebouwd, dat dan ook aanspraak maakt op een ereplaats in de huisbibliotheek.’ (Standaard)

Manen-Pieters Jos van

Rosemarie trilogie: Rosemarie; Dat lieve, gevaarlijke leven; Tot overmaat van geluk