Maria Speermalie rekent men tegenwoordig tot de klassieke romans van onze letterkunde. Ogenschijnlijk is zij een listig en hitsig monster, deze kasteelvrouw uit de streek van Oudenaarde: zij haat haar vader, doodt haar echtgenoot koelbloedig, geeft zich aan een nietsnut, onderwerpt en huwt haar vijand... Maar de gedegradeerde vormen van erotiek heiligt zij met een eigen, land-adellijke moraal en gebruikt ze als middel om het grondbezit van de familie langs de vrouwelijke lijn veilig te stellen. Haar felle hartstocht houdt in de diepste kern verband met de strijd naar macht en een gebondenheid aan natuur en eigen bodem. Ruig en schilderachtig en zonder de minste terughoudendheid ontleedt Herman Teirlinck de door machtige liefde-haatspanningen beheerste ziel van deze ontembare vrouw, die aan het slot van haar ‘Levensgetijden’ op De Heerlijkheid 't Homveld’ nog een symbool van vroomheid zal worden.

Teirlinck Herman

Maria Speermalie, levensgetijden op de Heerlijkheid t' Homveld 1875-1937