Bavo en Lieveken is een sociaal-realistische roman van Hendrik Conscience die het harde lot schetst van werkende gezinnen — vooral kinderarbeid, armoede en strijd van arbeiderskinderen. De hoofdpersonages Bavo en Lieveken staan symbool voor hoop en lijden in een maatschappij die jonge arbeiderskinderen bijna van hun jeugd berooft, door tewerkstelling in fabrieken en zware arbeidsomstandigheden. Het verhaal werkt sterk op emoties, toont de sociale wantoestanden en roept op tot medeleven en maatschappelijke reflectie.