In de zeventiende eeuw kende de Vlaamse schilderkunst een uitzonderlijke bloei, met kunstenaars als Rubens, Van Dyck en Jordaens die de barokstijl perfectioneerden. Rubens bracht dynamiek, dramatiek en levendige kleuren in religieuze en mythologische taferelen, Van Dyck legde de nadruk op elegante portretten van adel en hofcultuur, terwijl Jordaens meer volkse thema’s en moraalrijke scènes schilderde. Invloeden uit Italië, vooral Caravaggio en de Venetiaanse meesters, waren duidelijk zichtbaar, terwijl de kunsthandel en patronage in steden als Antwerpen de verspreiding en ontwikkeling van de Vlaamse barok ondersteunden. De la Ruwière bespreekt ook technieken zoals compositie, licht-donkercontrasten en allegorieën, en laat zien hoe kunstenaars traditionele onderwerpen vernieuwend benaderden. Zo presenteert ze de zeventiende-eeuwse Vlaamse schilderkunst als een hoogtepunt van creativiteit, vakmanschap en culturele uitwisseling in de Europese kunstgeschiedenis. Met inplakprenten.

Jeanne de la Ruwière

De Vlaamse Schilderkunst in de XVIIe eeuw