Wouter Godijn ontpopt zich in zijn tweede dichtbundel als een veelzijdig ontsnappingskunstenaar. Op alle mogelijke manieren probeert hij zich uit zijn teleurstellingen weg te schrijven. Hij creëert een nieuwe werkelijkheid, maar toch loopt de vlucht uit op een nederlaag. Maar is die nederlaag wel een nederlaag? En is de dood wel het einde van alles? Wouter Godijn (1955) woont in Groningen. Hij publiceerde proza in Schrijver en Caravan en debuteerde in 1997 met de roman Witte tongen. In 2000 verscheen zijn dichtbundel Alle kinderen zijn van glas, die zeer lovend werd besproken. Hij schrijft literatuurkritieken voor het Nieuwsblad van het Noorden. De pers over Alle kinderen zijn van glas: ‘De beste poëzie van het jaar 2000.’ — Kees ’t Hart – Vrij Nederland ‘Je zou willen dat anderen, die de publiciteit zoeken en vinden, plaats voor hem maakten.’ — Remco Ekkers – Leeuwarder Courant ‘Godijn heeft een scherp oog voor de ontluisterende kanten van het leven.’ — Ron Elshout – Bzzlletin ISBN 90-254-1639-X

Godijn Wouter

Langzame nederlaag